Το όνομά του είναι άρρηκτα πλέον συνδεδεμένο με ένα κομμάτι της ιστορίας του Σανατορίου της Πάρνηθας. Ο Σπύρος Ντασιώτης πέτυχε να "φυτέψει" την ελπίδα δημιουργώντας ένα πάρκο, το "Πάρκο των Ψυχών", στην απέναντι μεριά του Σανατορίου, με τις "ψυχές" του ν' αγναντεύουν μια την φυλακισμένη ελπίδα που τους δημιούργησε το Σανατόριο και μια την απέραντη ελευθερία που τους χαρίζουν οι βουνοκορφές της Πάρνηθας, ο αέρας και το καταπράσινο δάσος που ξεδιπλώνεται δίπλα τους.
Ο Σπύρος Ντασιώτης είναι ο εμπνευστής και δημιουργός αυτού του πάρκου που τόσο διακριτικά και μοναδικά στολίζει το εγκαταλειμένο Σανατόριο, ξυπνάει μνήμες και διατηρεί ζωντανή την ελπίδα. Οι φιγούρες του με τη μοναδική εκφραστικότητα που της διακατέχει έχουν καταφέρει να εμφυσήσουν τα διαχρονικά αυτά μηνύματα σε κάθε επισκέπτη που πλέον θα θελήσει να επισκεφτεί το "Πάρκο των Ψυχών" και να περιπλανηθεί ανάμεσα σε αυτές ενώ ταυτόχρονα έχει κάνει το Πάρκο πόλο έλξης όχι μόνο για τους κατοίκους των Αχαρνών αλλά και των γύρω περιοχών που σπεύδουν να θαυμάσουν αυτό το μοναδικό έργο που στέκεται όρθιο απέναντι από την ιστορία του που μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο κατεδαφίζεται κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ο κ. Ντασιώτης μίλησε στο acharnesbeast.blogspot.gr, για το έργο του, την αγάπη του για τη γλυπτική και το ξύλο αλλά και την ελπίδα την οποία σε πείσμα των καιρών συνεχίζει να χαρίζει απλόχερα μέσα από το έργο του.
· Δημιουργήσατε ένα πάρκο απέναντι από το Σανατόριο της Πάρνηθας και το ονομάσατε «Το Πάρκο των Ψυχών». Κατά συνέπεια πιστεύετε στην ύπαρξη της ψυχής και μετά θάνατον;
Μεγάλο μυστήριο η ψυχή...........Πιστεύω στην ενέργεια που αφήνει ο άνθρωπος που “φεύγει” , αυτό ονομάζω ψυχή . Άρα για εμένα υπάρχει ψυχή με τη μορφή της ενέργειας της μνήμης.
· Με ποια αφορμή δημιουργήσατε το «Πάρκο των Ψυχών»;
·
Η μνήμη παίζει σημαντικό ρόλο στην τέχνη μου .......βρέθηκα για λόγους εργασίας στην Πάρνηθα , αντικρύζοντας το κτήριο του πρώην σανατόριου ήθελα να μάθω την ιστορία του , ψάχνοντας αισθάνθηκα ντροπή για την μνήμη , που ήταν κυριολεκτικά θαμένη στη λήθη του παρελθόντος , έτσι αισθάνθηκα την έντονη ανάγκη να δημιουργήσω ένα έργο που θα ξυπνήσει μνήμες , γιατί πιστεύω μου είναι ότι αν ξεχνάμε το παρελθόν αυτό επιστρέφει πιο σκληρό και πιο άγριο. Μετα δυστυχώς είχαμε και την καταστροφική πυρκαγιά της Πάρνηθας , τώρα ο στόχος με το πάρκο ήταν διπλός , ο πρώτος ήταν να επαναφέρω από τη λήθη του παρελθόντος και να υπενθυμίσω ότι σε αυτό το κτήριο υπέφεραν κάποτε συνάνθρωποι μας. Και ο δεύτερος οι καμένοι κορμοί να υπενθυμίζουν την μεγάλη καταστροφή της Πάρνηθας , γιατί η λήθη δημιουργεί της συνθήκες μιας καταστροφικής επανάληψης.
· Ποια ήταν τα συναισθήματα σας όσο καιρό δουλεύατε τα έργα σας με φόντο το Σανατόριο;
· Είχα μεγάλη χαρά , γιατί μπορούσα διαμέσου του υλικού να ζωντανέψω στιγμές που ένιωθα ότι έζησαν οι ασθενεις στο σανατόριο.
·
Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με τη γλυπτική;
Μου άρεσε να πλάθω με καθημερινά υλικά από μικρό παιδί, μου άρεσε η ποίηση , η ζωγραφική , όμως δεν υπήρχαν τα μέσα για καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Αργότερα για λόγους εργασίας βρέθηκα στη Χίο και στη Βολισσό ένα πανέμορφο μέρος που με ενέπνευσε . Εκεί είναι η αφετερία της διαδρομής μου στη γλυπτική , σαν τρόπος έκφρασης .Φυσικά έπαιξαν μεγάλο ρόλο και οι άνθρωποι και οι συνθήκες στη Βολισσό και στη Χίο , ντόπιοι και μικρασιάτες , υπέροχοι άνθρωποι με βαριά ιστορία. Οι Μικρασιάτες και γενικά οι πρόσφυγες είναι ταχυδρόμοι της Ιστορίας, έτσι τους αποκαλώ, μεγάλο κεφάλαιο για την Ελλάδα, οι μετακινήσεις των λαών είναι δημιουργία πολιτισμού και κατ’ επέκταση θεωρώ πως δεν χρειάζεται να μπαίνει ο φόβος για τους πρόσφυγες, ο ισχυρός πολιτισμός δεν έχει φόβο!
·
· Τι το ξεχωριστό προσδίδει στα έργα σας σαν υλικό το ξύλο σε σχέση με τα άλλα υλικά γλυπτικής;
·
Το αγαπάω τόσο πολύ, νομίζω ότι έχει μπει μέσα στο σώμα μου κάτι από αυτό, πιστεύω ότι έχεσυνείδηση, η «συνείδηση του ξύλου» όπως λέω! Και πιστεύω πολλές φορές ότι μέσα σε κάθε κορμό ξύλου βρίσκεται το έργο και με περιμένει να το ανακαλύψω, να το εμφανίσω και να το αποκαλύψω!Επειδή σκέφτομαι ότι είμαι φθαρτός, άρα υπάρχω τώρα και δεν θα υπάρχω μετά, με ενδιαφέρει η μνήμη από υλικά που είναι φθαρτά και το να προσπαθείς να συντηρείς τη μνήμη είναι σπουδαίο, για αυτό και ασχολούμαι με το ξύλο.
·
\ Το «Πάρκο των Ψυχών» αποτελεί ένα πολυσήμαντο έργο και όπως αποδεικνύεται διαχρονικό ως προς τα μηνύματα που αποπνέει. Μιλήστε μας γι αυτά τα μηνύματα. Υπάρχει κάτι που θα αλλάζατε στο Πάρκο; Θα προσθέτατε ή θα αφαιρούσατε;
·
Το κεντρικό μήνυμα είναι να γνωρίζουμε την ιστορία , δηλαδή η μνήμη , η μνήμη πιστεύω είναι ο αλάνθαστος σύμβουλος για το παρόν και για ένα καλύτερο μέλλον .Μέσα από αυτό το κεντρικό μήνυμα αναδύονται το μηνύματα της αγάπης , της ελπίδας , της προσμονής , της λύτρωσης και φυσικά μηνύματα που μπορεί να μην είναι αισιόδοξα , εμπεριέχουν όμως το πανανθρώπινο για εμένα αίτημα της αλληλεγγύης. Κάθε έργο έχει και κάποιο μήνυμα .......Δεν θα αφαιρούσα τίποτα , δυστυχώς όταν δημιουργούσα τα έργα υπήρξε μια άτυχη στιγμή , μου έκλεψαν τα εργαλεία και δεν το ολοκλήρωσα. Υπήρχαν ακόμα 10 έργα που θα έφτιαχνα , έτσι ήταν το πλάνο της αρχικής μου ιδέας και αυτά άν είχα τη δυνατότητα θα πρόσθετα.
·
· Πόσο καιρό σας πήρε να ολοκληρώσετε τα έργα που κοσμούν το Πάρκο;
· Άρχισα τον Μάϊο του 2012 και το τελείωσα τον Οκτώβριο του 2012 , εδώ θα πρέπει να αναφέρω , όπως κάνω πάντα την μεγάλη βοήθεια του Φορέα διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας , του Συνδέσμου Προστασίας της Πάρνηθας που πλήρωσαν τα έξοδα για να στηθεί το πάρκο και φυσικά του Δασαρχείου Πάρνηθας.
· Νιώσατε την ανάγκη να επισκεφτείτε το κτίριο του Σανατορίου προκειμένου να αντλήσετε έμπνευση/ συναισθήματα για τα έργα σας;
·
Φυσικά από όλα τα σημεία , από το υπόγειο μέχρι το πιο ψηλό σημείο και κοίταξα από ένα παράθυρο προς την ανατολή και σκέφτηκα πόσο σημαντική είναι η ελπίδα.
·
Υπήρξε κάποια ιστορία σχετική με το Σανατόριο που να σας έχει εντυπωθεί/ να σας έχει επηρεάσει;
· Όχι δεν υπήρξε καμία ιστορία , απλά πιστεύω ότι ο άνθρωπος πρέπει να πονά με τον πόνο των συνανθρώπων του , είναι στάση ζωής μου , έτσι εξυψώνεσαι και γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος.
· Αν σας ζητούσαν να δημιουργήσετε ένα και μοναδικό έργο για να αποτυπώσετε την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα , πώς φαντάζεστε αυτό το έργο; Σε ποιο σημείο θα επιλέγατε να τοποθετηθεί;
Θα δημιουργούσα ένα μνημείο , αφιερωμένο και να εκπροσωπεί τους πιο αδύναμους και όσους υποφέρουν , με την ελπίδα όταν θα είναι καλύτερα τα πράγματα να υπενθυμίζει το δύσκολο παρελθόν για να μην ξανάρθει . Γιατί όπως προείπα , αν ξεχνάς το παρελθόν αυτό επιστρέφει πιο σκληρό και πιο άγριο. Θα ήθελα να τοποθετεί σε ένα σημείο , αφού το όνειρο δεν κοστίζει τίποτα , όπου οι άνθρωποι δεν έχουν προβλήματα με την κρίση , να το βλέπουν και να σοκάρονται , με την ελπίδα να καταλάβουν την μεγάλη αξία της ζωής και όχι της τσέπης........
Εξωτερική φωτογραφία: Δημήτριος Καρβουντζής
Εσωτερικές φωτογραφίες: Νικόλαος Μουτρόπουλος
Συνέντευξη στη δημοσιογράφο Κάλλη Λιότσικα
